اصحاب رسانه و خبرنگاران چگونه می‌توانند یاری‌رسان دولت باشند؟

همکاران گرامی همانگونه که می‌دانید رسانه ها در جامعه مشکل گشا بوده و همیشه وظیفه اطلاع‌رسانی شفاف، دقیق و صادقانه را بر عهده داشته‌اند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه؛ با این مطلب سخن را آغاز می‌کنم تا بهتر بتوانم جان کلام را بیان کنم، البته شاید این متن را که از کتاب خاطرات دکتر پاپلی یزدی، جغرافیدان برجسته کشور نقل شده است، خوانده یا شنیده باشید، ولی توصیه می‌کنم برای درک بهتر درخواست زیر آن را با دقت بخوانید:

… پرسیدم شما برای حزب چه کار می‌کردید؟

گفت: مشورت می‌دادم. ولی یک کمیته مالی هم درست کردم و برای انتخابات پول جمع می‌کردم.

گفتم: اگر محرمانه نیست چقدر پول جمع کردید؟

گفت: من خودم ۱.۲۰۰.۰۰۰ فرانک دادم و از دوستانم هم پول گرفتم، جمعاً ۴۳.۰۰۰.۰۰۰ فرانک پول جمع کردم و به حزب دادم.

گفتم: چند درصد امیدوار به پیروزی هستند.

گفت: صد در صد.

گفتم: حزب سوسیالیست چندین دهه است که برنده انتخابات نشده است.

گفت: اما فرانسوا میتران رقیب سرسختی است.

دو شب بعد نتیجه انتخابات معلوم شد. فرانسوا میتران برنده انتخابات بود. او رییس جمهور منتخب اعلام شد.

سوسیالیست‌ها،‌ کمونیست‌ها و کلاً چپی‌ها به خیابان‌ها ریخته بودند و شادی می‌کردند.

شادی عظیم. میدان باستیل غلغله بود. رگباری شدید و رعد و برقی بی‌نظیر پاریس را در بر گرفته بود.

من برای تماشا رفته بودم. خیس آب بودم که به پای آسانسور رسیدم.

موسیو پیر دسپاکس با چشمی اشکبار پای آسانسور بود.

گفت: برو لباست را عوض کن و به خانه من بیا.

همین کار را کردم.

پیرمرد مثل اینکه جوانی را از دست داده باشد، به خاطر شکست حزبش گریه می‌کرد.

می‌گفت منافع ملی ما در خطر است.

او می‌گفت در ظرف چند ماه سرمایه‌ها از فرانسه فرار خواهند کرد.

سرمایه‌دارها سرمایه‌هایشان را از کشور خارج می‌کنند و اقتصاد فرانسه مختل می‌شود.

من ۳۵ سال داشتم و او ۸۵ سال.

سال ۱۳۶۱ بود و من خود نگران وضعیت کشور. صحبت را عوض کردم و حال بچه‌ها و نوه‌هایش را پرسیدم.

از ۶ بچه‌اش هیچ کدام درپاریس نبودند.

چند نوه‌اش در پاریس بودند که گاه گاه به پدربزرگ سری می‌زدند.

چند ماهی گذشت و فرانسوا میتران در کاخ الیزه بود.

عراق به ایران حمله کرده بود.

یکی از نتایج این جنگ گرانی قیمت نفت بود.

نفت از بشکه‌ای ۷- ۶ دلار به بیش از ۳۰ دلار رسیده بود.

فرانسوا میتران در تلویزیون ظاهر شد.

رییس‌جمهور با مردم صحبت کرد.

گفت به علت گرانی نفت، فرانسه با مشکلات اقتصادی روبرو خواهد شد.

او پیشنهاد داد و گفت: من نه دستور می‌دهم و نه بخشنامه می‌کنم، فقط پیشنهاد می‌دهم. پیشنهادش چه بود.

قانون در فرانسه می‌گفت که درجه حرارت ساختمان‌ها در زمستان ۲۱ درجه باشد.

میتران گفت اگر به جای ۲۱ درجه، شوفاژها را روی ۱۸ درجه تنظیم کنید، حدود ۳ میلیارد فرانک صرفه‌جویی انرژی خواهیم داشت.

چند روز بعد رفتم خبری از موسیو دسپاکس بگیرم.

زمستان بود و سرما.

موسیو در آپارتمانش را باز کرد.

دیدم پالتویی پوشیده و کلاهی بر سر گذاشته است.

من داخل آپارتمان موسیو دسپاکس شدم.

هوا سرد بود، پرسیدم پس چرا این قدر لباس پوشیده‌اید و کلاه به سر دارید؟

گفت: رییس‌جمهور چند روز پیش پیشنهاد داد که درجه حرارت را از ۲۱ به ۱۸ کاهش دهیم.

گفتم شما که با فرانسوا میتران مخالف بودید، از پیروزی او ناراحت شدید، آن قدر ناراحت شدید که گریه کردید.

گفت موسیو پاپلی از وقتی او رییس‌جمهور شد، او رییس جمهور همه فرانسه و همه ملت فرانسه است.

من از نظر حزبی با او مخالفم ولی او رییس‌جمهور من است.

من حرف او را به عنوان یک رییس‌جمهور قبول دارم.

ما برای منافع ملی فرانسه همه باید با او همکاری کنیم.

همه حزب ما هم با او همکاری دارند.

البته ما در مجالس با حزب سوسیالیست‌ مخالفت می‌کنیم ولی هر کجا پای منافع ملی باشد همه یکی هستیم.

در کارهای روزمره هم او رییس‌جمهور است.

من درگوشه‌ای از اتاق موسیو دسپاکس نشسته بودم، در فکر بودم و سردم شده بود، دیدم که دماسنج آپارتمان درست بالای سر شوفاژ است، شوفاژ آن طرف اتاق بود.

گفتم موسیو دسپاکس، دماسنج بالای شوفاژ است، وقتی درجه حرارت بالای شوفاژ،‌ ۱۸ درجه باشد این گوشه اتاق حتماً ۱۵ درجه است.

من گفتم باید جای دماسنج را عوض کنید.

لااقل آن را به دیوار وسط اتاق بگذارید.

موسیو دسپاکس فکری ‌کرد و گفت، من که خود را گول نمی‌زنم، پارسال هم دماسنج همان جا بالای سر شوفاژ بود.

من پارسال اتاق را با همین دماسنج ۲۱ درجه تنظیم کردم و امسال با حرف رییس جمهور با ۱۸ درجه.

جای دماسنج را هم عوض نمی‌کنم.

من در حیرت بودم، مردی ۸۵ ساله‌ای که ۱.۲۰۰.۰۰۰ فرانک برای شکست فرانسوا میتران داده بود، حالا خود را در پالتو پیچیده بود تا حرف همین فرانسوا میتران را به عنوان رییس‌جمهور عملی کند.

مردی که ماهیانه ده‌ها هزار فرانک در مزرعه و سهام درآمد داشت، می‌خواست ماهیانه ۶۰ فرانک در فاکتور شوفاژخانه صرفه‌جویی کند تا منافع ملیش حفظ شود.

شاید من بهترین درس دکترایم را در پاریس در اتاق موسیو دسپاکس گرفتم نه از دانشگاه سوربن!

رییس‌جمهور منتخب ولو ازحزب مخالف، رییس‌جمهور همه ملت و کشور است.

انتخابات ایران نیز به همت اهالی رسانه و خبرنگاران با مشارکت بیشتری نسبت به دور اول به پایان رسید و اکنون زمان آن فرارسیده تا برای کمک به دولت چهاردهم همه به هم بر اساس رسالت رسانه ای تلاش و کوشش مضاعف داشته باشیم.

از تمامی همکاران رسانه ای و فعالان فضای مجازی دعوت می کنیم تا با ارایه طرح، ایده و یا پیشنهادهای خود در بخش دیدگاه که در زیر این مطلب آمده است دولت را برای رسیدن به اهداف عالیه خود یاری رسانند.

دست اندرکاران رسانه ها بر اساس تجربیات اندوخته شده خود می توانند راه حل های موثری را برای مشکلات موجود و طرح هایی را برای بهتر نموده وضع اقتصادی جامعه و معیشت مردم ارایه دهند.

بی شک نظرات کارشناسانه اهالی رسانه می تواند نقشه راهی را پیش روی دولت چهاردهم قرار دهد تا بر مشکلات فعلی فایق آمده و از مسایل و بحران های احتمالی در آینده نیز پیشگیری کند.

از این رو شما هم می توانید با ارایه طرح های کاربردی در آبادانی کشور سهیم باشید.

همکاران عزیز پیشنهاد می‌کنم با دقت بیشتر مطالب فوق را مطالعه کنید، در بخش دیدگاه نظرات خود را بیان داشته و به سایر دوستان نیز پیام آن را منتقل کنید.

خبرنگار: فرشاد قنبری

لینک کوتاه: http://khabarnegaranvaresane.ir/?p=17266

About Author

مدیر

See author's posts