تلویزیون در نوروز ۱۴۰۰ چگونه باشد؟؛ تلویزیون به برند های خود رحم کند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه و به نقل از برنا؛ جواد اردکانی کارگردان و نویسنده آثاری از جمله “نوشدارو”، ” غریبه “، ” به کبودی یاس”، ” قناری”، ” جای امن”، ” سبیل مردونه”، ” چوری”، ” مسافر”، ” آیینه های نشکن” و ” چه کسی به سرهنگ شلیک کرد” است.

جواد اردکانی فارغ التحصیل حقوق از دانشگاه آزاد است. او فعالیت سینمایی خود را سال ۱۳۷۶ با مجموعه تلویزیونی “آقای کفایت” آغاز کرد. او پس از پیروزی انقلاب کار هنری اش را با تئاتر آغاز کرد و از سال ۱۳۶۴ شروع به فیلمسازی کرده است.

حاصل فعالیت او در تلویزیون ساخت چند برنامه مستند و سریال هایی چون کسب و کار آقای کفایت، مسافر و غریبه بوده است.

جواد اردکانی در این خصوص که تلویزیون برای نوروز ۱۴۰۰ چه تدارکی ببیند، گفت: تلویزیون در نوروز باید سبد تولیدات خود را با برنامه های شاد و امید بخش و پر کند.

او در این باره که اگر قرار باشد سریال سازی صورت بگیرد باید چه مدلی باشد آیا طنز باشد یا درام و… بیان کرد: باید هر نوع ژانر مختلفی در رسانه ملی وجود داشته باشد. چرا که مخاطبان سلیقه های متفاوتی دارند. به نظرم بهتر است در این اوضاع و شرایط کنونی جامعه، به سمت سوژه ها و موضوعات غمناک، تلخ و سیاه نرویم.

این کارگردان با اشاره به این سوال که علاوه بر سریال چه برنامه های تلویزیونی باید ساخته شوند که مردم میل داشته باشند پای تلویزیون بنشینند اظهار کرد: تلویزیون ترکیبی از برنامه های مختلف است و باید برنامه در نوع و قالب خود جذاب و مخاطب پسند ساخته شود.

اردکانی در این خصوص که آیا تلویزیون در نوروز به دور همی و خندوانه احتیاج دارد یا خیر تصریح کرد: دور همی و خندوانه سرمایه های تلویزیون هستند. من معتقد هستم برنامه هایی مانند خندوانه و دورهمی و سریال هایی مانند پایتخت سرمایه های مهمی هستند و تلویزیون نباید به هیچ وجه من الوجوه به راحتی این نوع برنامه و سریال های طناز را از دست دهد. در واقع نباید برندی که خودش تولید کرده را نابود کند. اما اگر حاشیه هایی وجود دارد، مدیران باید مدیریت کنند و این حاشیه ها را کم کنند.

جواد اردکانی در پایان و در پاسخ به این سوال که تلویزیون چه کمکی می تواند به حال و هوای مردم در عید کند خاطرنشان کرد: تلویزیون بایستی حواسش به مشکلات و روحیه مردم باشد. هنر مدیران تلویزیون و برنامه ساز ها این است که واقع بینی و آرمان پردازی را با همدیگر در نظر بگیرند‌. درواقع آن ها برای اینکه حال مردم خوب باشد باید هر آنچه هنر دارند را به اجرا بگذارند.