مدیرمسئول دنیای اقتصاد: دخالت دولت در بازآرایی نظام رسانه ای، نتیجه مناسبی نخواهد داشت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه و به نقل از ایرنا؛ بختیاری با اشاره به صحبت های معاون مطبوعاتی جدید درباره لزوم بازآرایی نظام رسانه ای تاکید دارد که بدون در نظر گرفتن نقش دولت چنین کاری ممکن نیست. او می گوید: اگر بخواهیم نظام رسانه ای را بازآرایی کنیم باید ببینیم نقش دولت چیست. اگر دولت به عنوان مولفه اصلی و تاثیرگذار باشد، براساس میل و سلیقه خود این نظام را بازآرایی می کند. به همین دلیل خروجی آن برای رسانه ها، الزاما خروجی مناسبی نخواهد بود.

علیرضا بختیاری مدیر مسئول «دنیای اقتصاد» با اشاره به تاکید معاون مطبوعاتی جدید بر لزوم بازآرایی نظام رسانه ای کشور به شفقنا رسانه می گوید: همین که چنین احساسی وجود دارد، نظام رسانه ای به یک بازآرایی نیاز دارد، خوب است. اما بازآرایی نظام رسانه ای کشور ما، بدون درنظر گرفتن نقش دولت ممکن نیست. به عبارتی دولت(به مفهوم عام) در حال حاضر بنگاه داری رسانه ای می کند، به همین دلیل آنچه تا الان در تاریخ مطبوعات ایران اتفاق افتاده، نقش پررنگ دولت ها بوده که عموما هم آمرانه و باید و نباید بوده است.

او ادامه می دهد: لذا اگر بخواهیم نظام رسانه ای را بازآرایی کنیم باید ببینیم نقش دولت چیست. اگر دولت به عنوان مولفه اصلی و تاثیرگذار باشد، براساس میل و سلیقه خود این نظام را بازآرایی می کند. به همین دلیل خروجی آن برای رسانه ها، الزاما خروجی مناسبی نخواهد بود و نمی تواند در دنیای امروز حرف جدی برای گفتن داشته باشد. به همین دلیل قبل از بازآرایی نظام رسانه ای باید دید نقش مولفه های آن از جمله دولت در کجا قرار دارد.

حمایت مادی و معنوی از مطبوعات و اصحاب رسانه و تدوین آیین نامه های صنفی از نکاتی بود که در حکم وزیر خطاب به معاون مطبوعاتی جدید آمده. مدیر مسئول «دنیای اقتصاد» می گوید: در طول دهه های گذشته سیاست دولت ها عموما حمایت یارانه ای بوده است ولی تدوین کننده آن دولت بوده است. در دهه اخیر تغییراتی ایجاد و بخشی از این کارها به صنف سپرده شد. اصل بحث من این است، مگر تا کنون که با این نظام یارانه ای جلو آمده ایم و کم و بیش حمایت شدیم (زمانی که دولت کسری بودجه نداشته و وضع مالی بهتری داشت)، جواب گرفتیم؟ اگر جواب گرفتیم، ادامه آن روند هم جواب می دهد. در غیر این صورت اصرار بر ادامه کاری که جواب نداده، درست نیست.

او ادامه می دهد: همه جای دنیا بحث یارانه ها و حمایت های مستقیم و غیر مستقیم برای رسانه هایشان دارند. اما اگر بخواهیم نتیجه بگیریم، مهمتر از همه کاهش نقش دولت در این زمینه است. تا زمانی که دولت بازیگر اصلی است و رسانه داری می کند، بعید می دانم انجام هرکاری برای رسانه، منجر به تقویت نظام رسانه ای کشور شود. اگر نقش دولت پررنگ شود، نیاز مخاطب از جای دیگر و به گونه ای دیگر خودش را نشان می دهد. علاوه بر آن اگر نظامی مورد نیاز امروز مطبوعات تدوین نشود، طبعا نیاز مخاطب از بین نمی رود و جای دیگری خودش را نشان می دهد. مثل همان نقشی که شبکه های اجتماعی به عنوان رسانه در کشور پیدا کرده اند.

توسعه مبادلات رسانه ای با سازمان های منطقه ای و بین المللی با عنایت به رویکردهای رسانه ای و فرهنگی دولت مردمی از نکات مهمی بود که در حکم وزیر آمده است. بختیاری در این باره می گوید: تا زمانی که این موضوع به صورت ریشه ای حل نشود، امکان ندارد در شرایط فعلی کشور رسانه های بخش خصوصی به آن جایگاه برسند. شاید این سوال برایتان پیش آمده که چرا یک رسانه بین المللی در ایران وجود ندارد؟ به نظرم پاسخ در بطن همین سوالی است که مطرح شد. پاسخ در ضرورت شکل گیری نظام رسانه ای است. اگر رسانه را به عنوان صنعت بپذیریم، صنعت الزامات خاص خودش را دارد. باید مقدمات آن فراهم شود و از یک ثبات و اطمینانی برای سرمایه گذاری برخوردار شود، تا سرمایه گذاری شکل بگیرد و صنعت رسانه در جایی موجب ایجاد چندین سازمان رسانه ای بزرگ شود و به سراغ فعالیت های بین المللی بروند.

مدیر مسئول «دنیای اقتصاد» می گوید: نفس خواستن این اتفاق خوب است ولی اینکه چنین وظیفه ای را دولت می خواهد انجام دهد یا بخش خصوصی باید جناب وزیر پاسخ دهند. در واقع باید بگویند منظور از تعامل با رسانه های بین المللی یعنی چه؟ چه کسی باید این تعاملات را انجام دهد؟ آیا در حد همین رفت و آمدهاست یا می خواهند یک سازمان رسانه ای بین المللی داخلی دولتی ایجاد شود یا خصوصی. البته ما سازمان رسانه ای بین المللی داخلیِ دولتی داشتیم، باید دید آیا کارکرد مناسبی داشته اند؟ و… . بنابراین ضمن اینکه هدف درستی است ولی نیاز به یک آسیب شناسی جدی در این حوزه دارد.