روز خبرنگار، بی‌خبر از حال خبرنگار
1 دقیقه خوانده شده
هر سال ۱۷ مرداد، روز خبرنگار نام‌گذاری شده، اما این روز برای بسیاری از خبرنگاران دغدغه‌مند، بیش از آنکه یادآور تجلیل و حمایت باشد، تلنگری‌ست به فراموشی و بی‌توجهی. آنچه به‌نام «گرامیداشت» برگزار می‌شود، بیشتر شبیه مراسمی نمایشی‌ست تا قدردانی واقعی.
هر سال ۱۷ مرداد، روز خبرنگار نام‌گذاری شده، اما این روز برای بسیاری از خبرنگاران دغدغه‌مند، بیش از آنکه یادآور تجلیل و حمایت باشد، تلنگری‌ست به فراموشی و بی‌توجهی. آنچه به‌نام «گرامیداشت» برگزار می‌شود، بیشتر شبیه مراسمی نمایشی‌ست تا قدردانی واقعی.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه و به نقل از خبرگزاری فارس؛ در تقویم رسمی کشور، ۱۷ مردادماه به نام «روز خبرنگار» ثبت شده، یادآور شهادت محمود صارمی و نمادی از رسالت اهل قلم و حقیقت‌جویی. اما امسال، این روز برای من و بی‌تردید بسیاری دیگر از خبرنگاران دغدغه‌مند شهرستان اسلامشهر، یکی از تلخ‌ترین روزهای زندگی است.چرا باید روزی که به نام ماست، این‌چنین بیگانه با حال ما باشد؟ خبرنگاری که سال‌ها در میدان مطالبه‌گری، پیگیر مشکلات مردم و شهر بوده، امروز خود تبدیل به مسئله‌ای فراموش‌شده شده است. همه انتظار دارند ما بنویسیم، پیگیری کنیم، صدای بی‌صداها باشیم. اگر ننوشتیم، مورد شماتت مردم و مسئولان قرار می‌گیریم اگر نوشتیم، باید منتظر فشار، تهدید، بی‌مهری یا بی‌تفاوتی باشیم.اما آیا کسی تا امروز از خود پرسیده: خبرنگاری که حقیقت را فریاد می‌زند، با چه درآمدی زندگی می‌کند؟ آیا همان‌هایی که برای چاپ یک خبر یا گزارش از خبرنگار تقاضا دارند، تا به حال یک‌بار به فکر معیشت او افتاده‌اند؟ حمایت، فقط در حد سخنرانی و عکس یادگاری در روز خبرنگار کافی نیست. وعده‌های پوچ و کلیشه‌های تکراری، نه قلم را زنده نگه می‌دارد، نه وجدان حرفه‌ای را.در اسلامشهر، برخی از خبرنگاران مستقل و شناخته‌شده، سال‌هاست بدون حقوق ثابت و تنها شغل و حرفه آنها، تنها با اتکای به اندک درآمد آگهی‌ها، آن‌هم با هزار مانع قانونی و تبعیض‌های اعمال‌شده، روزگار می‌گذرانند. چه کسی پاسخگوست؟ چرا هیچ نهادی برای امرار معاش این قشر زحمتکش و سامان‌دهی وضعیت شغلی و درآمدی خبرنگاران دغدغه‌مند اقدام جدی نمی‌کند؟ چگونه است که مسئولان در بسیاری از موارد برای حل مشکلات مردم، قانون را دور می‌زنند، اما برای حمایت واقعی از خبرنگار، حتی از مکاتبه با نهادهای بالادستی هم دریغ می‌کنند؟
۱۷ مرداد ۱۴۰۴ برای من نه روز خبرنگار، که روز سکوت و سرافکندگی است. سکوت از وعده‌هایی که هیچ‌گاه محقق نشدند و سرافکندگی از آنکه همچنان باید شاهد تجلیل‌های نمایشی و بی‌اثر باشیم.این روز، نه تنها فرصتی برای قدردانی نیست، بلکه داغی‌ست تازه بر دل و سربی داغ بر گلوی خبرنگارانی که دغدغه‌مند و بی‌چشم‌داشت، هنوز ایستاده‌اند بی‌صدا، بی‌دفاع، بی‌تکیه‌گاه اما دریغ از حمایت.
لینک کوتاه: https://khabarnegaranvaresane.ir/?p=21093
About Author
