راه درازِ پیش‌روی روزنامه‌نگارِ معلم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه و به نقل از مرکز اطلاع رسانی رسانه ها، ارتباطات، تبلیغات و روابط عمومی؛ استاد فرقانی ازجمله روزنامه‌نگار-معلم‌هایی است که خاک تحریریه خورده‌اند. برای این نسل، روزنامه‌نگاری از تلاش برای یافتن صندلی‌ در تحریریه کیهان آغاز شده و در سال‌هایی طولانی و با نوشتن و نوشتن و نوشتن همراه بوده است.
نسلی که مشق و عشق روزنامه‌نگاری را از تحریریه به مدارس روزنامه‌نگاری آوردند و در نهادسازی آکادمیک رشته-حرفه روزنامه‌نگاری در دانشگاه کوشیدند و تلاش کردند و کلاس درس روزنامه‌نگاری آنها آمیخته‌ای از تجربه-فن و همیشه با مثال‌هایی ملموس و تجربه‌هایی عینی همراه بود.
نام مهدی فرقانی برای روزنامه‌نگاران جوان‌تر، بیشتر با دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی پیوند خورده است. مهم‌ترین میراث دانشگاهی روزنامه‌نگاری ایران که از آرزوهای دیرین مرحوم دکتر کاظم معتمدنژاد، پدر بزرگوار علوم ارتباطات نیز بوده است. فرقانی در سال‌های اخیر با تلاش بسیار در توسعه و قوام دانشکده کوشید و دربرابر نامهربانی‌ها و بداخلاقی‌ها -هرچند معدود و انگشت‌شمار- همواره پدرانه لب گَزید و لبخند زد و نگذاشت نخ تسبیح دانشکده علوم ارتباطات گسسته شود.
این روزها مهدی فرقانی «استاد بازنشسته» دانشگاه علامه طباطبایی شده است. ولی حال خراب این روزهای روزنامه‌نگاری ما بیش از همیشه به کسانی مانند او نیاز دارد؛ معلمی که وقتی روزنامه‌نگاری تحقیقی درس می‌داد فراتر از واژه‌های کتاب، از تجربه‌های زیسته‌اش می‌گفت. وقتی از راه‌حل‌گرایی به مثابه ستون کلیدی روزنامه‌‌نگاری توسعه می‌گفت، ده‌ها گزارش و تجربه عملیاتی مثال می‌زد و تحریریه برایش مهم‌ترین منبعِ درسی بود.
برای دکتر مهدی فرقانی، راه تازه آغاز شده است. نسل‌های جوان‌تر روزنامه‌نگاری به تجربیاتِ زیسته او بیش از همیشه نیاز دارند. سنت‌های روزنامه‌نگاری در توفان تحول دیجیتال نیاز به بقای همراه با نوسازی دارند و در چنین مسیری بدون اتکا به سرمایه‌هایی مانند فرقانی سخت می‌توان پیش رفت. در کنار همه اینها، تجربه بیش از نیم‌قرن روزنامه‌نگاری و معلمی باید ثبت و ضبط و منتشر شود؛ حالاحالاها با شما کار داریم استاد مهربانِ روزنامه‌نگاری.