خبرنگار دقت کن!
1 دقیقه خوانده شده
«در فوتبال که به جایی نرسیدید، در سینما هم. فکر نمی‌کنید برای دیده‌شدن راه‌هایی به‌جز سینما هست؟» این سوالی است که یک خبرنگار در نشست‌خبری فیلم «خط فرضی» در جشنواره فیلم‌فجر از پژمان جمشیدی پرسید اما با واکنش نجیب و آرام او مواجه شد.
دبیر جشنواره سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر، در جمع اهالی رسانه حاضر شده‌بود تا نامزدهای بخش‌های مختلف را براساس نظر هیأت داوران اعلام کند.
در بخش بهترین بازیگر مکمل مرد، وقتی ابراهیم داروغه‌زاده، نام پژمان جمشیدی را برای نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «سوءتفاهم» به زبان آورد، عده‌ای از حاضران در سالن خندیدند؛ خنده عده‌ای که در سالن منسوب به سالن اهالی رسانه به گوش رسید و دفاع بسیاری دیگر از اهالی رسانه و منتقدان را در پی داشت.
این بار اما بی‌مهری به پژمان جمشیدی در حالی است که او داغدار از دست دادن دو دوست قدیمی است؛ علی انصاریان و مهرداد میناوند.
همچنین او در این دوره از جشنواره با دو فیلم از دو ژانر متفاوت در جشنواره حضور دارد، فیلم کمدی «شیشلیک» و «خط فرضی» که یک درام اجتماعی تلخ است.
جمشیدی که حالا کارهای قابل دفاعی از انواع فیلم‌های جدی و کمدی در کارنامه دارد، روی صحنه تئاتر تجربه اندوخته و از همه مهم‌تر این‌که این روزها عزادار دو دوست قدیمی است؛ با داغی که از کوچ ابدی مهرداد میناوند و علی انصاریان در دل داشت و با خاطره تلخ نشست‌خبری سه سال پیش، نجیب و باوقار به سوال خبرنگار پاسخ داد و از خوشحالی‌اش بعد از خواندن مطلبی مثبت درباره بازیگری‌اش گفت و این‌که بلافاصله بعد از همین خبر بود که خبر تلخ درگذشت علی انصاریان مخابره شد.
جمشیدی که حالا به راستی یک بازیگر حرفه‌ای محسوب می‌شود، در مواجهه با بی‌انصافی خبرنگار ترجیح داد از احوالات خود بگوید و این‌که اساسا زندگی این اندازه هم برایش اهمیت ندارد که بخواهد برای دیده‌شدن در آن کاری انجام دهد.
همین روزها که با قضاوت‌های غیرمنصفانه قلب می‌شکنیم، عکس از پژمان جمشیدی و علی انصاریان دست به دست می‌شود که انصاریان دارد پیشانی جمشیدی را می‌بوسد و این یعنی می‌شد که معادلات زندگی طور دیگری باشد و یعنی می‌شد جمشیدی را کمی محترمانه‌تر نقد کرد و مورد سوال قرار داد.
همین سال‌ها که فعالیت‌های پژمان جمشیدی در دنیای بازیگری از تلویزیون تا سینما و تئاتر با واکنش‌های تند اهالی رسانه روبه‌رو می‌شد، مهم‌ترین نتیجه می‌توانست قهر جمشیدی با رسانه‌ها باشد، می‌شد که فرصت گفت‌وگوهای چالشی و نقدهای درست و حساب شده از او، برای همیشه از دست برود.
برخوردهای تند و غیرمنصفانه هر خبرنگار با جمشیدی یا هر بازیگر دیگری در واقع جفا به خود رسانه است و از بین بردن فرصت‌های تولید محتوای درست و موثر.
About Author
