انتصاب خبرنگار به سمت مدیر روابط عمومی، گاهی یک حق سکوت است

وی افزود: متاسفانه در این حوزه انگشت اتهام به سوی مدیران روابط عمومی است. عملکرد سنتی در روابط عمومی‌ها تاحدودی قابل قبول است اما از یک مدیر روابط عمومی انتظار می‌رود برای تعهدی که نسبت به مسئولیت خود دارد، در مسیر رشد گام بردارد و جایگاه بخش خود در یک سازمان را ارتقا دهد.
این کارشناس روابط عمومی با بیان این که تمام بخش‌های یک سازمان به جز روابط عمومی برای ثبیت خود تلاش می‌کنند، اظهار کرد: متاسفانه بسیاری از مدیران روابط عمومی سازمان‌های بزرگ دولتی به محض این که دوره انتصابشان به پایان می‌رسد، از سیستم روابط عمومی خارج می‌شوند.
باقری در ادامه بیان کرد: این موضوع بیانگر این است که انتصاب این افراد بر اساس تخصص، مهارت و دانش آنها صورت نگرفته است. حتی این مدیران در زمان تصدی، برای افزایش سطح مهارت خود تلاشی نمی‌کنند تا دست کم بتوانند بخشی از نیازهای سازمان که با مردم در ارتباط است را برطرف کنند.
وی در توضیح این مطلب گفت: گاهی برخی از افراد به دلیل ارتباطی که پیشتر با مدیرعامل داشته‌اند به سمت مدیر روابط عمومی گمارده می‌شوند. همچنین گاهی دیده می‌شود که مجریان یا خبرنگاران برای این سمت انتخاب می‌شوند. درواقع ممکن یک خبرنگار مدتی چالش‌های یک سازمان را بررسی کرده است و به وجود مسائلی در آن مجموعه پی برده باشد، در نتیجه سازمان مربوط برای جلوگیری از درز این اطلاعات خبرنگار را به عنوان مدیر روابط عمومی استخدام می‌کند.
این مدیر روابط عمومی تاکید کرد: باید ریشه این استخدام‌ها را شناسایی کنیم و بدانیم چرا جایگاهی با این درجه از اهمیت در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که هیچ تخصص و دانشی درباره آن ندارند.
باقری، وضعیت موجود در ساختار روابط عمومی سازمان‌ها و شرکت‌های سهامی عام را اسفناک خواند و اظهار کرد: در برخی از سازمان‌ها منشی‌ها به سمت مدیر روابط عمومی گمارده شده‌اند و در برخی از آنها افرادی که در بخش مالی فعالیت داشته‌اند به بخش روابط عمومی منتقل شده‌اند.
وی در خاتمه با تاکید بر این که روابط عمومی باید خلاهای ارتباطی یک سازمان را بشناسد و آنها را برطرف کند، گفت: پیش از آن که مدیران روابط عمومی، سخنگوی یک سازمان باشند باید فرهنگ عنوان سخنگو را داشته باشند.

انتصاب خبرنگار به سمت مدیر روابط عمومی، گاهی یک حق سکوت است