خبرنگار بی‌ادعا؛ در وصف عملکرد خانم لیلا امانی...!

خوب که ببینیم در می یابیم هیچ روزی نیست که از خودی ها و آشناها لگدی؛ ضربه ای؛ خیانتی نبینیم و تن مان به گزندهای گاه و بی گاهشان زخمی و خونین نشده باشد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه؛ از حیث حجم و اندازه زخم های خودی ها ؛ حتی به تعداد انگشتان دست از غریبه ها زخم نخورده ایم. از بس که زخم ها خودی ها کاری اند ! این جاست که دلمان از هر چه آشنا و خودی ست می رنجد و پی در پی دنبال یک آدمِ غریبه‌ ی امن و آرام می‌ گردد. که پذیرنده باشد و شنونده و بسیار پناه دهنده. کسی باشد که ما را قضاوت نکند و فقط گوش کند. کنجکاو نشود و از ما نپرسد. سرزنش نکند و دلیل نخواهد و ما را به بی وفایی متهم نکند. کسی باشد که معرفت آموخته باشد. فهیم باشد و قلبش از تنفس گلها بطپد.

ما دلمان نگاهی بیگانه اما بسیار گرم می‌خواهد. یک دوستیِ عمیق پایدار بی چشمداشت. یک همنشینیِ سالم و تمیز و پاک. یک نفر که انگار ما را از جنگل سرد و تاریکی که در آن گم شده‌ ایم نجات دهد و ما را که یخ زده ایم به کلبه‌ی دنج و گرم خودش ببرد. محبت کند و برایمان صندلی نرم بیاورد. به حرفهایمان گوش کند و برایمان از مهربانی بگوید. از خوبی حرف بزند و از روشنی ها دلیل بیاورد. ما دلمان یک دوست بی ریا می خواهد که ما را به مهر روی صندلی بنشاند و برایمان چای بریزد و بی‌ آنکه بپرسد چرا و از کجا می‌ آییم و چرا در جنگل گم شده ایم ؛ مقابلمان به تبسم و لبخند بنشیند و حرف‌ های ما را بشنود و شانه‌ های نحیف و لرزان ما را برای تسکین فشار دهد و حالمان که خوب شد دیگر از ما نپرسد کجا و چرا ؟ فقط راه خیابان را نشانمان بدهد. برایمان آرزوهای خوب داشته باشد و ما که از او دور شدیم احساس کنیم خدا را در کالبد یک انسان خوب ملاقات کرده‌ ایم که این اندازه آرامیم.

سالهاست با رفتارش و قلب مهربانش به دوستی نشسته ام و در عالم رسانه عیارش را وزن کرده ام. نمونه ای از یک بانوی نجیب ؛ وجیه ؛ عالی ؛ با صفت ؛ ریشه دار با قلبی مهربان و وجودی گرم که می تواند معرفت را بفهمد و خوبی را درک کند‌‌ به گمانم باید او را بسیار ستود و تکریم کرد‌. لیلا امانی نه فقط یک رسانه ای معروف و مشهور که یک رفیق باصفا و با معرفت است که در دنیای یخ زده و وانفسای بی معرفتی از معرفت و مرام سرشار است و قدر شناسی اش همواره آدمی را شرمنده محبتش ساخته است. او را و محبتش را می ستایم و برایش آرزوهای خوب دارم ….

به قلم: جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

لینک کوتاه: https://khabarnegaranvaresane.ir/?p=15589