حاوی اخبار صنف خبرنگاران، اصحاب مطبوعات و رسانه‌های کشور
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خبرنگاران و رسانه و به نقل از خبرگزاری دفاع مقدس؛ رسول حسنی؛ در تاریخ جنگ تحمیلی حوادث مختلفی به وقوع پیوسته که با پرداخت چندباره نه تنها کلیشه نمی‌شوند بلکه ارزش تاریخی‌شان بیشتر احساس می‌شوند. بخصوص اینکه می‌توان از آنها برای امروز بهره استراتژیک نیز برد.
یکی از این حوادث مهم در دوران دفاع مقدس اسارت نوجوانان ایرانی موسوم به ۲۳ نفر بود که یکی از نقاط عطف تاریخ جنگ تحمیلی شد. تاکنون آثار مختلفی راجع به این موضوع تولید و عرضه شده که از آن میان می‌توان به فیلم سینمایی «۲۳ نفر» به کارگردانی «مهدی جعفری» و نگارش کتاب «سرباز کوچک امام» نوشته «مهدی طحانیان» یکی از نوجوانان گروه ۲۳ نفر اشاره کرد.
عمق این حادثه چنان اهمیت دارد که می‌توان از زویای مختلف به آن نگاه کرد و آنها را مورد نقد و بررسی قرار داد. در اولین روز از جشنواره چهاردهم سینماحقیقت فیلم بلند «گزارش رمادی» ساخته «علی‌محمد ذوالفقاری» به صورت انلاین اکران شد.
این فیلم ۷۰ دقیقه‌ای چنان که از نامش پیداست در مورد ارودگاه «رمادی» عراق است، اردوگاهی که محل اقامت حدود ۱۰۰ تن از اسرای نوجوان ایرانی است که گروه ۲۳ نفر نیز بخشی از آن بود. کارگردان این اثر زاویه خود را هوشمندانه انتخاب کرده و روایتی متفاوت از این قهرمانان را ارائه داده است.
آنچه که گروه ۲۳ نفر در سال ۱۳۶۲ را برجسته کرد حضور خبرنگار یک زن در اردگاه رمادی و مصاحبه با «مهدی طحانیان» و «علی‌رضا رحیمی» بود. «ناصره شارما» خبرنگاری مسلمان و هندی بود که به دعوت دولت عراق همراه با خبرنگاران و شخیصت‌های برجسته سیاسی سایر کشورها برای حضور در یک همایش مرتبط مسئله جنگ عراق و ایران دعوت شده بود.
دولت عراق به منظور بهره‌برداری سیاسی ناصره شارما را به همراه تعدادی دیگر از خبرنگاران به اردوگاه رمادی برد، شارما که به زبان فارسی مسلط بود مسئولیت مترجم یک گروه تلویزیونی فرانسوی را نیر برعهده داشت. پاسخ طحانیان و رحیمی به سوالات شارما توانست سناریوی دولت عراق را به نفع ایران تغییر دهد و گروه ۲۳ نفر را در در سطح جهان مطرح کند.
روایت ذوالفقاری از گروه ۲۳ نفر نه چنان تاثربرانگیز است که ارتباط مخاطب با متن اثر را دچار اشکال کند و نه چنان خشک گزارشی است که همراهی بیننده با فیلم را قطع کند. مضاف بر اینکه شخصیت اصلی این فیلم، شارما خبرنگاری است که به سبب حضورش گروه ۲۳ نفر در سطحی وسیع مطرح شد.
فیلم «گزارش رمادی» را باید به دو فصل تقسیم کرد. فصل اول فیلم مربوط عقبه گروه ۲۳ نفر است که تقریبا نیمی از فیلم را به خود اختصاص داده است و فصل دوم آن نیز روایتی است از زندگی حرفه‌ای ناصره شارما به عنوان خبرنگار و حضورش در اردوگاه رمادی که موضوع اصلی فیلم است. آسیبی که فیلم از آن رنج می‌برد همین نکته است. مقدمه فیلم بیش از آنچه که لازم است طولانی است.
توضیحات فصل اول را کمابیش در گزارش‌های تلویزیونی و مستندهای دیگر تکرار شده و نیازی به طرح آن بود. حتی با این پیش فرض که مخاطب گروه ۲۳ نفر را نمی‌داند باز جزئیات مطرح شده در فصل ابتدایی طولانی است. ذوالفقاری اگر همه توان خود را معطوف به روایت زندگی ناصره شارما و درک او از گروه ۲۳ نفر می‌کرد می‌توان انتظار داشت حاصل کار وجهه بین‌‌المللی پیدا کند.
با این حال «گزارش رمادی» به سبب ضرباهنگ و روایتی عاری از حواشی زائد آن را به اثری قابل دفاع تبدیل کرده که می‌توان آن را بارها دید و به دریافت‌های تازه‌ای رسید. اینکه کارگردان بتواند مسیر معرفی شخصیت خود را تا آنجایی پیش ببرد که همزادپنداری مخاطب را برانگیخته کند، موفق عمل کرده به‌ویژه اینکه این اتفاق در فیلم مستند بیفتد. حل آنکه این نکته را در نظر بگیریم که شخصیت محوری خارجی نیز باشد.
ناصره شارما بیش از آنکه انتظار داریم در مقابل دوربین ذوالفقاری راحت و بی‌تکلف صحبت می‌کند، کارگردان بیش از آنکه سعی کند به گروه ۲۳ نفر نزدیک شود سعی کرده خود را به شارما و جهان نزدیک کند که این نکته در اثرگذاری فیلم «گزارش رمادی» به روشنی مشاهده می‌شود.
نمایش «گزارش رمادی» در اولین روز از جشنواره سینماحقیقت این نوید را به همراهان جشنواره می‌دهد که این جشنواره همچنان مسیر رو به رشدی را طی می‌کند.
